Odporność ogniowa konstrukcji lekkich

Zapewnienie osobom przebywającym w budynku bezpiecznej drogi ucieczki w przypadku pożaru ma ogromne znaczenie. W celu ograniczenia pożarów do miejsca ich wystąpienia oraz zapobiegania rozprzestrzenianiu się dymu w szczególności na drogi ewakuacyjne, przepisy wymagają stosowania przegród ogniowych. Tempo rozprzestrzeniania się powinno być kontrolowane zanim straż pożarna lub automatyczne systemy gaśnicze umożliwią ograniczenie i ugaszenie pożaru.

Gips jest naturalnym materiałem o właściwościach ogniochronnych. Niepalne płyty gipsowe pod wpływem ognia uwalniają wodę w postaci pary wodnej. Oprócz naturalnych zalet gipsu, Siniat opracował szereg rozwiązań przeciwpożarowych z wykorzystaniem dodatkowych komponentów zapewniających jeszcze większą ognioodporność.

KONTROLA POŻARU W BUDYNKU: REAKCJA NA OGIEŃ A ODPORNOŚĆ OGNIOWA
Rozwiązania przeciwpożarowe muszą umożliwiać ograniczanie i ukierunkowanie rozprzestrzeniania się ognia na wiele sposobów. Rozwiązania technologiczne zastosowane w budynku muszą spełniać dwie cechy:

• reakcja na ogień, która spowalnia wzrost pożaru na początkowym etapie
• wytrzymałość ogniowa, która opóźnia lub uniemożliwia rozprzestrzenianie się pożaru w budynku (patrz radzenie sobie z pożarem w budynku).

Podstawą prawną związaną z ochroną przeciwpożarową budynków są wymagania prawne zawarte w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Podane w katalogu rozwiązania dotyczące biernych zabezpieczeń ogniowych, w tym klasyfikacje ogniowe, zostały opracowane przez Instytut Techniki Budowlanej Zakład Badań Ogniowych w Warszawie.

Poszczególne systemy suchej zabudowy stanowiące zabezpieczenia ogniowe zachowują ważność tylko i wyłącznie w przypadku zastosowania materiałów systemowych Siniat wymienionych w poszczególnych klasyfikacjach ogniowych.

ODPORNOŚĆ OGNIOWA jest to zdolność elementu budynku do spełnienia określonych wymagań w warunkach odwzorowujących przebieg pożaru. Miarą odporności ogniowej jest wyrażony w minutach czas od momentu rozpoczęcia pożaru do chwili osiągnięcia przez element budynku jednego z trzech granicznych kryteriów: - nośności ogniowej R, - szczelności ogniowej E, - izolacyjności ogniowej I.

NOŚNOŚĆ OGNIOWA (R) jest to stan, w którym element próbny przestaje spełniać swoją funkcję nośną wskutek zniszczenia mechanicznego, utraty stateczności, przekroczenia granicznych wartości przemieszczeń lub odkształceń.

SZCZELNOŚĆ OGNIOWA (E) jest to stan, w którym element próbny przestaje spełniać swoją funkcję oddzielająca na skutek pojawienia się na powierzchni nienagrzewanej płomieni, powstania pęknięć lub szczelin o wymiarach przekraczających wartości graniczne, przez które przenikają płomienie, gazy, lub w którym element próbny odpadnie od konstrukcji.

IZOLACYJNOŚĆ OGNIOWA (I) jest to stan, w którym element próbny przestaje spełniać funkcję oddzielenia na skutek przekroczenia na powierzchni nienagrzewanej granicznej wartości temperatury.

KLASA ODPORNOŚCI OGNIOWEJ – jednostką miary jest czas podawany w minutach i charakteryzujący odporność ogniową poszczególnych elementów budynku poprzez dwa lub trzy kryteria: nośność ogniową R, szczelność ogniową E, izolacyjność ogniową I, np. REI120, EI30.

KLASA ODPORNOŚCI POŻAROWEJ BUDYNKU – ustanowione jest pięć klas odporności pożarowej budynku oznaczonej literami w kolejności A, B, C, D, E. Poszczególnym elementom budynku zaliczonego do odpowiedniej klasy odporności pożarowej odpowiadają warunki w postaci wymaganej klasy odporności ogniowej, jak również warunki w zakresie stopnia rozprzestrzeniania się ognia.

W celu określenia wymagań technicznych i użytkowych wprowadza się następujący podział budynków na grupy wysokości (wg Rozporządzenia Ministra Infrastruktury):

Budynki oraz części budynków stanowiące odrębne strefy pożarowe, określane jako ZL, zaliczające się do jednej lub do więcej niż jedna spośród następujących kategorii zagrożenia ludzi (wg Rozporządzenia Ministra Infrastruktury):

Ustanowione jest pięć klas odporności pożarowej budynków lub ich części, podanych w kolejności od najwyższej do najniższej i oznaczone literami: A, B, C, D, E Wymaganą klasę odporności pożarowej budynku, zaliczanego do jednej kategorii ZL, określa poniższa tabela (wg Rozporządzenia Ministra Infrastruktury):

Dopuszcza się obniżenie wymaganej klasy odporności pożarowej w niektórych budynkach niskich (N) do poziomu, który określa poniższa tabela (wg Rozporządzenia Ministra Infrastruktury, *gdy poziom stropu nad pierwszą kondygnacją jest na wysokości nie większej niż 9 m):

Elementy budynku, odpowiednio do jego klasy odporności pożarowej, powinny w zakresie klasy odporności ogniowej spełniać, z zastrzeżeniem § 237 ust. 9, co najmniej wymagania określone w poniższej tabeli (wg Rozporządzenia Ministra Infrastruktury):

1. Jeżeli przegroda jest częścią głównej konstrukcji nośnej, powinna spełniać także kryteria nośności ogniowej R, odpowiednio do wymagań dla danej klasy odporności pożarowej budynku.

2. Klasa odporności ogniowej dotyczy pasa międzykondygnacyjnego wraz z połączeniem ze stropem.

3. Wymagania nie dotyczą naświetli dachowych, świetlików, lukarn i okien połaciowych, jeżeli otwory w połaci dachowej nie zajmują więcej niż 20% jej powierzchni.

4. Dla ścian komór zsypów wymaga się EI60, a dla drzwi komór zsypu EI30

Dbamy bezpieczeństwo i testujemy każde nasze rozwiązanie. Dlatego w Laboratorium Badań Ogniowych Instytutu Techniki Budowlanej w Pionkach przeprowadziliśmy z wynikiem pozytywnym unikalne badanie w zakresie odporności ogniowej ściany wysokiej Nida SW w technologii Siniat. Dzięki temu mamy pewność, że nasze ściany mają deklarowane przez nas parametry. Zobacz film z badania: