Obudowa wanny narożnej - instrukcja w 5 krokach

Wiele projektów łazienek uwzględnia zamontowanie wanny narożnej. Najczęstszym rozwiązaniem obecnie jest zabudowanie wanny płytami gipsowo-kartonowymi. Takie wykończenie z pewnością pozwoli zaoszczędzić przestrzeń w łazience, a także ukryć elementy montażowe, jak rury, odpływy czy instalacje.

Aby efekt końcowy był nie tylko estetyczny, ale też w pełni funkcjonalny, warto zaznajomić się z podstawowymi zasadami wykonywania takich czynności.

CO JEST POTRZEBNE DO ZABUDOWY WANNY NAROŻNEJ PŁYTAMI GK?

• Specjalnie zaimpregnowane płyty gipsowo-kartonowe.

  W łazienkach należy zastosować odpowiednio przygotowane płyty g-k, które zazwyczaj są w kolorze zielonym (np. Nida Woda od Siniat). Oznaczone są literą H i cechują się wyższą odpornością na wilgoć, która w takim pomieszczeniu obecna jest na co dzień. Płyty te są szczególnie przeznaczone do zabudowy pomieszczeń okresowo wilgotnych, gdzie w czasie do 10 godzin wilgotność sięga 85%. Posiadając w łazience prawidłową wentylację, a także stosując płyty gk zabezpieczone powłoką uszczelniającą oraz wykończeniową, nasza konstrukcja będzie bezpieczna – ani para wodna unosząca się w powietrzu, ani krople wody w zasadzie nie zniszczą zabudowy.

  Uwaga! Zamontowanie w łazience zwykłych płyt grozi powstaniem pleśni i grzybów, a nawet zawaleniem się całej konstrukcji.

• Metalowe profile dopasowane do kształtu wanny.

  Wanny narożne zazwyczaj zbudowane są w kształcie kąta prostego, połączonego łukiem. Niezbędne wówczas jest wykorzystanie do montażu profili właśnie do ścian łukowych, krzywoliniowych. Zasadniczo mają one szerokość 50 mm i są fabrycznie nacinane co 5 cm, natomiast szerokość samych nacięć wynosi 5mm. Dzięki temu, po dodatkowemu przecięciu ścianek bocznych, można łatwo dopasować kształt profili do potrzeb projektu.

• Mocowania potrzebne do montażu profili i przykręcania płyt (łączniki, wkręty).

• Grunt i masa do spoinowania (warto wybrać masę szpachlową przeznaczoną do użytku w środowisku mokrym, np. Nida Hydromix od Siniat).

• Taśma akustyczna do profili.

• Silikon sanitarny.

• Fakultatywnie gładź (aplikacja gładzi zwykle nie jest potrzebna, bowiem najczęściej zabudowy wykańczane są z użyciem glazury, mozaiki czy gresu).

Kiedy już dobrze ustawimy i podłączymy naszą narożną wannę, możemy przystąpić do jej zabudowania. Aby to zrobić, należy podążać według określonych zasad.

KROK 1

TRASOWANIE

Obudowę naszej narożnej wanny powinniśmy rozpocząć od naznaczenia miejsca do zamocowania profili. W tym celu należy narysować linię wzdłuż brzegów wanny, ale cofniętą mniej więcej o 2,5 cm w głąb tej wanny. Obrys bowiem musi uwzględnić grubość ostatecznej zabudowy łącznie z okładziną. W końcowym efekcie ścianki powinny znajdować się równo z brzegiem wanny.

KROK 2

MONTAŻ STELAŻA Z PROFILI

Odpowiednio dobrane profile trzeba w pierwszej kolejności dociąć na właściwą długość. Następnie należy okleić je taśmą akustyczną. Gotowe profile UW przykręca się do podłogi, na wcześniej wyznaczonym miejscu. W dalszej kolejności powinniśmy zamocować pionowe profile CW – najpierw do ściany, a później co ok. 40 cm, wzdłuż całej linii planowanej zabudowy. Profile te muszą być uprzednio docięte na potrzebną wysokość.

Profile trzeba połączyć ze sobą z użyciem ram wykonanych ze specjalnych listewek. Ramy z kolei należy połączyć do siebie na wysokości wolnych wierzchołków wanny, a następnie przykręcić je do ścian. Warto wiedzieć, że zamiast ram można wybrać odpowiednie metalowe słupki, które trzeba wstawić między profile.

Uwaga! Na tym etapie należy pamiętać o pozostawieniu miejsca na rewizję. Pionowe profile powinny być tak rozmieszczone, by już nie trzeba było ich przycinać w czasie mocowania rewizji. Taki otwór powinniśmy zaplanować jak najbliżej odpływu, czyli w miejscu stosunkowo łatwo dostępnym. Jeśli zaś zamierzamy wykańczać naszą obudowę płytkami, to drzwiczki warto wyciąć na rozmiar pojedynczego kafla. Można jednak też wstawić tam już gotowe drzwi rewizyjne.

Uwaga! W trakcie określania wysokości stelaża należy ustalić nie tylko wysokość kompletnie zamontowanej wanny, ale też szerokość wysunięcia brzegu w stosunku do jej nachylonej niecki (czyli szerokość rantu). Standardowy rant ma szerokość blisko 3 cm, a zatem stelaż powinien być niższy, by zmieściła się też pod nim okładzina.

Zakładając, że grubość stelaża razem z okładzinami wynosi 5,5 cm (dla jednowarstwowej płyty GK) i 6,5 cm (dla dwuwarstwowego pokrycia), trzeba sprawdzić na jakiej wysokości zostanie osiągnięta taka odległość. Jednocześnie musi ona zostać powiększona o 0,5-1 cm (tzw. niezbędny luz) pomiędzy opuszczonym z krawędzi pionem i ścianką zewnętrzną niecki wanny.

KROK 3

PRZYKRĘCENIE PŁYT GIPSOWO-KARTONOWYCH

Płyty przeznaczone do zabudowy narożnej wanny zazwyczaj należy najpierw przyciąć do odpowiedniej wielkości. Kształt takich wanien zwykle stwarza konieczność odpowiedniego wygięcia płyt gk przed ich zamocowaniem. Płyty należy przykręcić do rusztu dopasowanymi wkrętami. Zaleca się montaż dwóch warstw karton-gipsu, aby konstrukcja była pewniejsza i lepiej wygłuszała wannę.

Uwaga! Miejsca łączenia płyt trzeba zagruntować i zaszpachlować specjalną masą. Należy pamiętać o pokryciu obu warstw obudowy.

KROK 4

USZCZELNIENIE

Szczeliny między brzegiem wanny a ścianą musimy uszczelnić z pomocą silikonu sanitarnego, który zapewni elastyczność połączeń. Styk krawędzi wanny i ścian bowiem nie jest szczelny – musi zostać zabezpieczony przed dostaniem się wody pod wannę.

KROK 5

WYKOŃCZENIE

Najczęściej wybieranym sposobem wykończenia takiej obudowy jest położenie płytek ceramicznych. Niejednokrotnie są one w tym samym wzorze, co te, które zdobią już ściany czy podłogi. Dzięki temu wnętrze staje się spójne i atrakcyjne wizualnie. Przed przystąpieniem do układania płytek, należy pamiętać o zagruntowaniu całej obudowy, by zwiększyć przyczepność wybranego kleju do płytek. Warto też na tym etapie wykonać izolację specjalną folią w płynie.

Uwaga! W przypadku wanien narożnych, do bezpośredniego ułożenia na obudowie nadawać się będą jedynie płytki o niewielkich rozmiarach, które będzie można dopasować do zaokrąglenia na powierzchni. Dobrze też sprawdzi się drobnowymiarowa mozaika w formie paneli na elastycznej siatce.

Przy nakładaniu pojedynczych płytek, ich szerokość zasadniczo nie powinna przekraczać 10-12 cm, co zwykle wiąże się z koniecznością ich przecinania. Krawędzie przecięcia zawsze należy oszlifować.

Gotową obudowę wanny narożnej można też pomalować farbą do wnętrz lub elewacyjną, jeżeli są przeznaczone do łazienek. Do wyboru mamy wiele farb dających ciekawe efekty dekoracyjne, strukturalne. Zamiast tego można również wybrać tynk mozaikowy bądź cienkowarstwowy.